Αγαπητοί συνδημότες,
Το τελευταίο διάστημα είμαστε όλοι μάρτυρες πολλών θλιβερών γεγονότων, τα οποία έχουν διασπάσει την όποια ενότητα υπήρχε μεταξύ μας και έχουν οδηγήσει σε ακραίες συμπεριφορές.
Η επιλογή του στρατοπέδου Αναγνωστοπούλου στα Διαβατά, ως χώρος μετεγκατάστασης προσφύγων αποτελεί ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για όλα τα μέλη της τοπικής μας κοινωνίας. Ένας πολύ σημαντικός αριθμός ανθρώπων, 6.000 περίπου, αναμένεται να εγκατασταθούν στο στρατόπεδο. Τα προβλήματα πολλά και γνωστά. Απουσία κατάλληλων για στέγαση χώρων, οι πληροφορίες έκαναν λόγο για 600 σκηνές, δηλαδή 10 άτομα να διαμένουν σε μία. Επιπλέον ο ασαφής προγραμματισμός για τη σίτησή τους προκαλεί προβληματισμούς. Σε όλα αυτά προστίθεται και η παντελής απουσία δομών υγιεινής στο χώρο. Όπως είναι κατανοητό δεν αξίζει σε κανέναν άνθρωπο να ζει μέσα σε αυτές τις συνθήκες. Ωστόσο αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι στη πατρίδα τους ήταν οικογενειάρχες, είχαν τη δουλειά τους και μία υψηλή κοινωνική θέση, εκδιώχθηκαν κυνηγήθηκαν, έχασαν τη περιουσία τους και πολλά συγγενικά τους πρόσωπα. Τρέχουν να γλιτώσουν τη ζωή τους και τη ζωή της οικογένειάς τους, αναζητώντας μία ευκαιρία για ένα νέο ξεκίνημα. Έχουν άλλωστε και ένα πολύ υψηλό μορφωτικό επίπεδο, την ικανότητα και την όρεξη για να δημιουργήσουν. Αυτό δε συνέβη το 1922 σε 1.500.000 περίπου Έλληνες της Μικράς Ασίας, απόγονοι των οποίων κατοικούν σήμερα στο δήμο μας; Η διαφορετική εθνότητα και θρησκεία ας μη γίνει εμπόδιο.Αν αυτοί οι άνθρωποι αγκαλιαστούν θα μπορέσουν να προσφέρουν τις γνώσεις και ικανότητές τους στον τόπο μας, ο οποίος έχει άμεσα ανάγκη από νέες ιδέες με αναπτυξιακή προοπτική.
Στον αντίποδα, η οργή είναι κατανοητή. Η περιοχή μας τόσο ως Δήμος Δέλτα, όσο και ως Δυτική Θεσ/νίκη γενικότερα υποφέρει από την υποβάθμιση, στην οποία υπόκειται πολλά χρόνια τώρα. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αποτελούμε τη χωματερή, τόσο του κέντρου, όσο και της ανατολικής πλευράς της πόλης. Για αυτό φυσικά δε φέρουν ευθύνη, οι άνθρωποι που επρόκειτο να μεταφερθούν στο στρατόπεδο, αλλά η εκάστοτε δημοτική αρχή που είτε αδιαφόρησε, είτε προτίμησε να σωπάσει. Αναφορικά με το θέμα του στρατοπέδου, υπεύθυνοι δεν είναι οι άνθρωποι που τρέχουν να γλιτώσουν τη ζωή τους, ούτε σε μεγάλο βαθμό η κεντρική κυβέρνηση, η οποία δε γνωρίζει την περιοχή και τις ανάγκες της. Το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης φέρει η παρούσα δημοτκή αρχή και ο ίδιος ο δήμαρχος, ο οποίος παρόλο που γνωρίζει την κατάσταση που επικρατεί και παρά την έλλειψη πόρων και σχεδιασμού πρότεινε τον συγκεκριμένο χώρο.Σαν να μην έφτανε αυτό, όταν το λάθος του έγινε αντιληπτό συγκάλεσε δημοτικό συμβούλιο, όπου διαδραματίστηκαν οι σκηνές που όλοι γνωρίζουμε, καλώντας σε κινητοποιήσεις τους δημότες για να αναιρέσει με το λιγότερο δυνατό πολιτικό κόστος τη δική του πρόταση.
Φίλοι συνδημότες, η οργή μας να πέσει στα κεφάλια των υπαίτιων αυτής της κατάστασης και όχι στους ανθρώπους που ζητούν τη βοήθειά μας. Να ζητήσουμε τη δική τους τιμωρία, χωρίς φανατισμούς, βία και ύβρεις. Κανείς από εμάς δεν έχει το δικαίωμα να παίρνει το νόμο στα χέρια του και κουβαλώντας ένα όπλο να γίνεται κριτής όλων. Ας μην αφήσουμε να μας παρασύρουν και να μας κοροϊδεύουν οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αναλάβουν την ευθύνη των πράξεών τους. Ας αφήσουμε στην άκρη το διχασμό,τις έριδες. Χρειάζεται ηρεμία και λογική για να δούμε ότι οι άνθρωποι αυτοί,που επρόκειτο να μεταφερθούν στο στρατόπεδο, ούτε εγκληματίες είναι, ούτε επικίνδυνοι. Είναι σαν όλους εμάς. Πώς θα θέλαμε να μας αντιμετωπίζουν άλλωστε, αν βρισκόμασταν σε παρόμοια κατάσταση; Ως αντικείμενα και να μας πετάνε σε σκοτεινές γωνίες ή σαν ανθρώπινα όντα με καρδιά και ψυχή;
Φίλοι μου παραμερίστε το θυμό και το πείσμα, δείτε καθαρά ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι εχθροί, ούτε θέλουν το κακό μας. Ας τους αγκαλιάσουμε και γρήγορα θα αντιληφθoύμε το πόσο καλό κάναμε, όχι μόνο σε αυτούς, αλλά και τελικά στον ίδιο μας τον εαυτό. Αφήστε τη βία και ζητήστε την τιμωρία των ανεύθυνων, οι οποίοι νομίζουν ότι μπορούν να μας χειραγωγούν και να μας εμπαίζουν. Μια τιμωρία που δε θα εμπεριέχει βία, σωματική ή λεκτική αλλά θα τους κοστίσει πολύ περισσότερο. Ας έχουμε αγάπη στην καρδιά μας για αυτούς που βρίσκονται σε μεγάλη ανάγκη, αλλά να βρισκόμαστε σε εγρήγορση για να απαλλάξουμε τον τόπο μας από όσους τον καταστρέφουν.
Αγγελίδης Γρηγόρης,φοιτητής, κάτοικος Σίνδου
