Δυο φορές το χρόνο γυρνάμε την ώρα, μπροστά ή πίσω, ανάλογα με τις ανάγκες. Γιατί μπαίνουμε σε αυτή τη διαδικασία;
Τον χειμώνα, η ώρα αλλάζει πάντα την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, καθώς όταν το ρολόι δείξει 04:00 τα ξημερώματα, γυρνάμε τους δείκτες ώστε να δείχνει 03:00. Αντίθετα, την άνοιξη, αυτό γίνεται την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου και όταν το ρολόι δείξει 04:00 το γυρνάμε στις 03:00.
Ο σκοπός; Να έχουμε περισσότερο φως κατά τη διάκεια του πρωινού της εργασιακής ημέρας, που μικραίνει με τον ερχομό του χειμώνα. Αντίστοιχα, την άνοιξη κερδίζουμε περισσότερο φως τα απογεύματα. Η εφαρμογή της θερινής ώρας ουσιαστικά δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα εφεύρημα των κρατών για να ξεκινούν οι καθημερινές μας δραστηριότητες νωρίτερα και να εκμεταλλευόμαστε περισσότερες ώρες ηλιακού φωτός. Και βέβαια, έχει σχέση με την καλύτερη αξιοποίηση του φωτός της ημέρας για εξοικονόμηση ενέργειας.
Την αρχική ιδέα για την αλλαγή της ώρας είχε ο Βενιαμίν Φραγκλίνος το 1784, που σε ένα γράμμα είχε κάνει την πρόταση να ξυπνούν οι άνθρωποι μια ώρα νωρίτερα, ώστε να αξιοποιούν περισσότερο το φυσικό φως κατά τους θερινούς μήνες.
Η εφαρμογή της όμως άργησε, καθώς στην Αγγλία και στην Ιρλανδία καθιερώθηκε το 1916, στην Ιταλία το 1966, στη Γαλλία το 1976, ενώ στη Γερμανία και τη Δανία το 1980.
Στην Ελλάδα η θερινή ώρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, δοκιμαστικά, το 1932 και συγκεκριμένα από τις 6 Ιουλίου μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου όπου τα ρολόγια είχαν τεθεί μία ώρα μπροστά. Στη συνέχεια όμως εγκαταλήφθηκε αυτό. Στη δεκαετία όμως του 1970, μόλις δύο χρόνια μετά την ενεργειακή κρίση που ξέσπασε στην Ευρώπη το 1973 αποφασίστηκε η υιοθέτηση του μέτρου της θερινής ώρας από μεγάλο μέρος των κρατών της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης τότε και της Ελλάδας με έναρξη το 1975.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο προσπαθούσε να ρυθμίσει πλήρως το ζήτημα για χρόνια, και συμφωνία για κοινή ημερομηνία έναρξης και λήξης της θερινής ώρας επιτεύχθηκε το 1994, με καταληκτική ημερομηνία την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, όπως απαιτούσαν οι δύο βορειοευρωπαϊκές χώρες, και το μέτρο άρχισε να ισχύει από το 1996, στη μορφή που επιβιώνει μέχρι σήμερα, με ταυτόχρονη αλλαγή ώρας για τα κράτη της ΕΕ. Σύμφωνα με την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όλα τα κράτη μέλη υποχρεούνται να τηρήσουν με νόμο την αλλαγή της ώρας. Σήμερα γύρω στις 70 χώρες εφαρμόζουν το μέτρο.
Δεν προσαρμόζονται όμως όλες οι χώρες στην αλλαγή ώρας. Οι χώρες που βρίσκονται κοντά στον Ισημερινό, όπου η μέρα διαρκεί 12 ώρες και η νύχτα άλλες τόσες, δεν πραγματοποιούν την αλλαγή. Αντίθετα, όσο πιο κοντά κατευθύνεται κανείς προς τους Πόλους τόσο περισσότερο ηλιακό φως είναι διαθέσιμο κατά τις πρωινές και βραδινές ώρες. Επίσης, άλλο πρόγραμμα ακολουθούν τη Βόρεια και τη Νότια Αμερική, και άλλο στην Ευρώπη.
Πηγή parallaximag.gr
