Με εκδηλώσεις σε όλο το Δήμο Δέλτα τιμήθηκε ο εορτασμός της Ημέρας Μνήμης του Μακεδονικού Αγώνα. Σε όλες τις δημοτικές κοινότητες πραγματοποιήθηκε επιμνημόσυνη δέηση και δοξολογία στους Ιερούς Ναούς, εκφώνηση πανηγυρικών λόγων και κατάθεση στεφάνων στο Ηρώο των πεσόντων. Οι εκδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν με περιορισμένο αριθμό ατόμων για λόγους δημόσιας υγείας και υπό την αυστηρή τήρηση των υγειονομικών διατάξεων.
Ο Δήμαρχος Γιάννης Ιωαννίδης έδωσε το παρών στις εκδηλώσεις που έγιναν στην κοινότητα του Καλοχωρίου όπου κατέθεσε στεφάνι στο μνημείο των πεσόντων στην πλατεία του χωριού.
Στεφάνι κατέθεσαν εκπρόσωποι μαθητών, συλλόγων και φορέων τηρώντας τα μέτρα που προβλέπει ο ΕΟΔΥ για την προστασία από τον COVID-19 για τις φετινές εορταστικές εκδηλώσεις.
Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους, ο δημοτικός σύμβουλος Κώστας Καίκης, ο πρόεδρος του τοπικού συμβουλίου της κοινότητας Καλοχωρίου Πέτρος Στατερούδης, εκπρόσωποι της εκπαιδευτικής κοινότητας, του συλλόγου γονέωνκαι κηδεμόνων και πολιτιστικών συλλόγων της περιοχής.
Ο Δήμαρχος Γιάννης Ιωαννίδης έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Το Εθνικό́ σήμερα, γράφτηκε χθες, το αύριο γράφεται σήμερα…
Ο Μακεδονικός Αγώνας περιλαμβάνει, μια μεγάλη περιοχή και μια αν όχι μεγάλη χρονικά, αλλά πολύ πυκνή ιστορική περίοδο. Συμπυκνώνει την απόφαση του έθνους, να αναλάβει πολεμικούς κινδύνους, σε συνδυασμό με τις μεγάλες δυνάμεις της εποχής, γιατί χωρίς κίνδυνο, χωρίς ρίσκο δεν επιτυγχάνεις μεγάλους εθνικούς στόχους, ιδίως όταν βρίσκεσαι στη φάση της εθνικής ολοκλήρωσης.
Η περίοδος του Μακεδονικού αγώνα (1904-1908) μας επιτρέπει, να καταλάβουμε σε βάθος πώς διαμορφώθηκαν οι κοινωνικές και πολιτικές συνθήκες στην Ελλάδα, που συνδέονται με τον Μακεδονικό Αγώνα, τους Βαλκανικούς πολέμους την ολοκλήρωση του εθνικού χώρου, μετά το κίνημα Γουδί την έλευση του Ελευθέριου Βενιζέλου και βεβαίως στην ιστορική συνέχεια.
Ο Μακεδονικός Αγώνας ήταν η επιδίωξη εθνικής ταυτότητας και εθνικής σημαίας λειτούργησε ως ενδιάμεσο στάδιο για ένα ελληνικό πληθυσμό εν αναμονή για την ενσωμάτωση στον εθνικό κορμό, κάτι που δεν συνέβη το 1908 που σταμάτησε ο Μακεδονικός Αγώνας, αλλά μετά το 1912 την κατάρρευση του παλαιού καθεστώτος, τη δημιουργία του νέου πολιτικού συστήματος και του νέου τρόπου έκφρασης της ελληνικής κοινωνίας, που σηματοδότησε σε πολύ μεγάλο βαθμό και η έλευση του Ελευθερίου Βενιζέλου.
Η Ελλάδα αγωνιζόταν να τοποθετηθεί μέσα στην ασάφεια των εξελισσόμενων καταστάσεων και των συσχετισμών της εποχής.
Η κοινωνία των Αθηνών και οι ευέλπιδες οι οποίοι εξέφραζαν το εθνικό φρόνημα μια αστική τάξη της εποχής στην Αθήνα, με χαρακτηριστικότερο όλων παράδειγμα τον Παύλο Μελά και την οικογένεια του που ένιωθαν ότι έπρεπε να πολεμήσουν, ώστε να κινητοποιήσουν πατριωτικά τις κυβερνήσεις των Αθηνών.
Μην ξεχνάμε – γιατί η ιστορική μοίρα μας συνοδεύει – ότι ο Μακεδονικός Αγώνας ήταν ένα από τα εναρκτήρια γεγονότα του ανατολικού ζητήματος, δηλαδή της κατάρρευσης και της διάλυσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που εκτείνεται μέχρι τις μέρες μας υπό νέες συνθήκες και δεδομένα, διαπερνά και διασυνδέει ως κόκκινη γραμμή την ιστορία. Το βλέπουμε στην προκλητική στάση της Τουρκίας με τις αναθεωρητικές, νεοοθωμανικές και περιφερειακές φιλοδοξίες κυριαρχίας του κ.Ερντογάν, εις βάρος όλων των γειτόνων .
Γιαυτο έχει μεγάλη σημασία η μη αναθεωρητική στάση στα θέματα αυτά, η σταθερότητα, ο σεβασμός των υφισταμένων συνόρων, ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου, ανεξάρτητα από το πώς σκέφτεται και νιώθει κανείς, ανεξάρτητα από ιστορικές αξιολογήσεις που κάνει, ανεξάρτητα από συναισθηματικές εξάρσεις.
Η τιμή που αποδίδουμε σήμερα στους αγωνιστές Μακεδονομάχους εκείνης της περιόδου, είναι μια εκδήλωση ενεργού μνήμης και πατριωτισμού.
Όπου πατριωτισμός δεν είναι η ρητορεία, δεν είναι ο πανηγυρικός της ημέρας, δεν είναι η επίδειξη κάποιου σθένους, που δεν σημαίνει και τίποτα όταν δεν εκτίθεσαι σε πολεμικό κίνδυνο.
Πατριωτισμός σημαίνει πρωτίστως, καλή γνώση της Ιστορίας, προσεκτική εις βάθος γνώση και αξιολόγηση του συσχετισμού δυνάμεων, διαμόρφωση και εκτέλεση χειρισμών, φανερών και σιωπηρών, όχι με το μάτι στραμμένο στις συγκυριακές ανάγκες δημοσιότητας, για να διαφυλάξουμε όσο είναι δυνατόν και να επεκτείνουμε την εθνική προοπτική. Κυρίως όμως, να διαφυλάξουμε την κοινή εθνική συνείδηση, την κοινή μνήμη όλων μας. Γιατί όταν δεν έχεις συλλογική μνήμη ως έθνος και κοινωνία δεν έχεις ούτε τη δυνατότητα να κοιτάξεις το μέλλον. Αυτο ισχύει και τώρα, για όλες τις παραμέτρους της εθνικής ισχύος, παραμονές του εορτασμού των 200 χρόνων της ύπαρξης του Ελεύθερου Ελληνικού Κράτους.
Σε όλη αυτή την ιστορική περίοδο, οι κοινότητες και οι κάτοικοι, του σημερινού Δήμου Δέλτα, συμμετείχαν ενεργά στον αγώνα για μια Ελεύθερη Μακεδονία, θυσιάζοντας περιουσίες και ζωές. Άνδρες από τις περιοχές του Δήμου μας, βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή, είτε μεταφέροντας πυρομαχικά μέσω του Αξιού στους βάλτους των Γιαννιτσών, είτε πολεμώντας στις ένοπλες ομάδες για την επιτυχή έκβαση του αγώνα. Η θυσία και ο αγώνας κορυφώθηκε με την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης το 1912, στην οποία οι κάτοικοι της Κουλακιάς, σημερινής Χαλάστρας, συνέβαλαν αποφασιστικά με την κατασκευή των γεφυρών στον πλημμυρισμένο Αξιό ποταμό για να περάσει ο ελληνικός στρατός και να εισέλθει πρώτος ως απελευθερωτής στη Θεσσαλονίκη. Στη Σίνδο-παλιό Τέκελι- έδρα του Δήμου Δέλτα, στον παλαιό σιδηροδρομικό σταθμό εγκαταστάθηκε το ελληνικό στρατηγείο και έγινε η αναγγελία της άνευ όρων παράδοσης της Θεσσαλονίκης από τον Ταχσίν Πασά.
Με αφορμή την επέτειο του Μακεδονικού Αγώνα, καλούμαστε να σκεφτούμε πατριωτικά, να αναστοχαστούμε συλλογικά και ατομικά, τι είμαστε διατεθειμένοι να πράξουμε στις νέες συνθήκες στο όνομα της εθνικής αλήθειας και προοπτικής. Να εμπνευστούμε από τις αγωνιστικές παρακαταθήκες και να πορευθούμε ενωμένοι απέναντι στις σύγχρονες προκλήσεις.
Ο ελληνισμός απόδειξε διαχρονικά ότι μπορεί, όπως τότε και τώρα.
Τιμούμε τις θυσίες και το παράδειγμα των Μακεδονομάχων, που αγωνίστηκαν για την Ελευθερία της Μακεδονίας και θα το μιμηθούμε όποτε χρειαστεί..
