Η Voria.gr αποκαλύπτει το παρασκήνιο πίσω από το σχέδιο για την δημιουργία κέντρων φιλοξενίας προσφύγων στη Θεσσαλονίκη.
Ήταν λίγο πριν τα Χριστούγεννα όταν η κυβέρνηση άρχισε να ερευνά εμπεριστατωμένα πλέον στη Θεσσαλονίκη τις περιοχές που ενδεχομένως θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν κέντρα για τους πρόσφυγες. Οι αποφάσεις έχουν ληφθεί εδώ και καιρό στη βάση του «βλέποντας και κάνοντας» χωρίς κανέναν σοβαρό σχεδιασμό και μόνο με υπόγειες μεθοδεύσεις, με ένα ατελείωτο αλισβερίσι, μέσα από αμέτρητα ψέματα και παρελκυστικές τακτικές. Από όλους τους εμπλεκόμενους κι όχι μόνο από την κυβέρνηση.
Η κυβέρνηση επέλεξε για να εξομαλύνει τις αναμενόμενες αντιδράσεις να βρει τους απαιτούμενους (προσοχή όχι τους κατάλληλους) χώρους εν κρυπτώ και σε συνεννόηση με διάφορους «πρόθυμους» τοπικούς παράγοντες και συνέχισε να… κοροϊδεύει τους πολίτες μέσα από παραπλανητικούς όρους.
Τη μια τα ονόμαζαν κέντρα μετεγκατάστασης, την άλλη μιλούσαν για κέντρα καταγραφής και πάει λέγοντας, για να αποκαλυφθεί ότι μιλούσαν πάντα για κέντρα φιλοξενίας προσφύγων εν όψει του αναμενόμενου «λουκέτου» στα βόρεια σύνορά μας.
Πριν από τα Χριστούγεννα λοιπόν ο αρμόδιος υπουργός κ. Μουζάλας έρχεται στη Θεσσαλονίκη και βλέπει το χώρο του στρατοπέδου «Αναγνωστόπουλου» στα Διαβατά. Μέλη της αντιπροσωπίας του ΣΥΡΙΖΑ που είναι μαζί του έχουν καταγεγραμμένη και τη σύμφωνη γνώμη του δημάρχου Δέλτα, Ευθύμιου Φωτόπουλου. Έτσι μας λένε. Όπως «πρόθυμοι» ήταν και οι δήμαρχοι Θεσσαλονίκης, Γιάννης Μπουτάρης, και Θέρμης, Θεόδωρος Παπαδόπουλος να βρουν ή να παραχωρήσουν χώρους. Μόνο που στην περίπτωση του κ. Μπουτάρη προτάθηκαν χώροι οι οποίοι ήταν ακατάλληλοι από… χέρι (μόνο για καταγραφή κάνουν ή τη λεγόμενη δεύτερη υποδοχή των προσφύγων), όπως το λιμάνι, το 424, η ΥΦΑΝΕΤ και τα Λουτρά Θέρμης με τα Σφαγεία (αποκλείστηκαν πολύ νωρίς για αντικειμενικούς λόγους μας λένε), ενώ στην περίπτωση του κ. Παπαδόπουλου, το 561 Τ.Π. προκρίθηκε μεν, αλλά έβαλε φρένο το υπουργείο Εθνικής Άμυνας για «πολύ σοβαρούς εθνικούς λόγους», όπως πληροφορούμαστε.
Στην πραγματικότητα η επιλογή ενός χώρου στην ανατολική Θεσσαλονίκη (έστω για λόγους ισορροπίας) είναι σχεδόν απαγορευτική επειδή δεν είναι δυνατός ο ελλιμενισμός πλοίων, ενώ δεν υπάρχει και σιδηροδρομική σύνδεση. Άρα υπάρχει ένα ουσιαστικό θέμα μετακίνησης των προσφύγων που θέλουν μόνο να διέλθουν από την Ελλάδα κι όχι να μείνουν. Τελικός εγχώριος προορισμός είναι τα σύνορα. Προφανώς όχι για τον εξόχως προσβλητικό και άθλιο λόγο που επικαλέστηκε ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας.
Σε πρώτη φάση το στρατόπεδο στα Διαβατά κρίθηκε ικανό να φιλοξενήσει με όρους στρατοπέδευσης –ας μην κοροϊδευόμαστε- δηλαδή ανοιχτό μέχρι τις 10 τη νύχτα και μετά κλείσιμο, μέχρι και 4.000 πρόσφυγες. Τα… καπρίτσια του Δήμου που δε δίνει νερό και αποχέτευση θα αρθούν πολύ σύντομα, όσο φθίνουν και οι αντιδράσεις, τις οποίες φρόντισαν πολλοί να στιγματίσουν ως ρατσιστικές, παρότι γνωρίζουν ότι δεν είναι.
Και επιπλέον υπάρχουν τα ανταποδοτικά για τους δήμους αλλά και όσοι κερδίζουν από τη νέα βιομηχανία των στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων… Αρκεί να δούμε ποιες εταιρείες πήραν τις υποδομές, το κέτερινγκ ή τη μετακίνηση των προσφύγων (χωρίς κάποια οργανωμένη και διαφανή διαδικασία) για να τους παρατάνε (ορισμένοι) σε κάτι πάρκινγκ της εθνικής οδού, αρκεί να δούμε πόσα χρήματα θα δοθούν (σε ΟΤΑ και ΚΕΚ ή ΜΚΟ;) για όσους θα δουλέψουν σε αυτές τις υποδομές και για τους οποίους ήδη έχει αρχίσει η… πλειοδοσία.
Αρκεί να δούμε την πρόσκληση της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ, που έρχεται σήμερα στο δημοτικό συμβούλιο Θεσσαλονίκης, στην οποία ο κεντρικός δήμος φιλοδοξεί να είναι επικεφαλής εταίρος πρότασης φιλοξενίας προσφύγων για την περιοχή μας. Και μπορεί με εύσχημο τρόπο να διαφημίζονται ανθρωπιστικοί λόγοι (δεν μπορούμε να το αμφισβητήσουμε), αλλά η ουσία της πρότασης συμμετοχής είναι στη φράση «αποτελεί το κατάλληλο χρηματοδοτικό εργαλείο για τη χρηματοδότηση ενός Σχεδίου Δράσης για την αντιμετώπιση της προσφυγικής κρίσης». Χρήματα που θα διανεμηθούν (σε όλη τη χώρα) σε ΜΚΟ και ΟΤΑ για 20.000 πρόσφυγες ως το τέλος του 2017. Για τη δημιουργία θέσεων φιλοξενίας και βέβαια την παροχή υποστηρικτικών –απαραίτητων- υπηρεσιών. Ενδιαφέρον έχει ότι για τη στέγαση των προσφύγων η σχετική πρόσκληση προβλέπει διάφορες μορφές κι όχι μόνο κέντρα φιλοξενίας. Για παράδειγμα επιδότηση ενοικίου σε ιδιωτικές κατοικίες (διαμερίσματα), voucher για διαμονή σε δωμάτια ξενοδοχείων, μίσθωση ξενοδοχείων ή ανακατασκευή δημοτικού κτιρίου και μετατροπή του σε ξενώνα φιλοξενίας, αναδοχή από οικογένειες.
Και αρκεί να έχουμε στο μυαλό μας την προοπτική του κλεισίματος των συνόρων για να φανταστούμε τη μονιμότητα των υποδομών, αφού η προοπτική των 20.000 προσφύγων πανελλαδικά μέχρι το τέλος του 2017 θεωρείται πολύ περιορισμένη κι από τα ίδια τα κυβερνητικά στελέχη.
Μελλοντικά θα χρειαστούν κι άλλοι τέτοιοι χώροι, όσο θα αυξάνονται οι εγκλωβισμένοι πρόσφυγες. Είναι λογικό να αναζητούνται κοντά σε μεγάλα πολεοδομικά συγκροτήματα και αστικά κέντρα (όχι εντός αυτών) κατά μήκος του άξονα Αθήνα – Θεσσαλονίκη – ελληνοσκοπιανά σύνορα. Απαιτούνται υπηρεσίες αλλοδαπών, ταυτοποίησης, διερμηνείας, φροντίδας των ταλαιπωρημένων αυτών ανθρώπων, που δεν μπορούν να παρασχεθούν εκτός αστικών κέντρων. Επίσης, η μετακίνησή τους προς τα βόρεια σύνορα γίνεται κυρίως οδικώς και σιδηροδρομικώς, οπότε λογικό είναι οι χώροι να είναι κοντά σε ανάλογες υποδομές.
Ναι τα Διαβατά πληρούν αυτούς τους όρους. Όμως το γεγονός ότι δεν προετοιμάστηκε η τοπική κοινωνία και μέσα από όρους μυστικοπάθειας επιλέχτηκε για κέντρο φιλοξενίας, το πληρώνουν τώρα οι αρμόδιοι. Αν όλα γίνονταν στο φως… Δεν έγιναν κι έτσι δεν συνυπολογίστηκαν κι άλλες παράμετροι, αρνητικές στην επιλογή. Είναι κοινό μυστικό στην περιοχή ότι υπάρχουν κι άλλοι που δραστηριοποιούνται στα Διαβατά ή πέριξ του στρατοπέδου, σε δραστηριότητες όχι και τόσο… νόμιμες, συνιστώντας απειλή για τους πρόσφυγες.
Ο χρόνος για να προετοιμαστεί η χώρα, οι δήμοι, οι πολίτες για τη σημερινή κατάσταση υπήρχε. Οι αρμόδιοι όμως προτίμησαν να κινηθούν στη σκιά κι όχι στο φως με αποτέλεσμα να δημιουργούν όλη αυτή την εικόνα των Ελλήνων που δε θέλουν τους πρόσφυγες. Ντροπή τους. Κρύβουν την αλήθεια στα… μισόλογα. Είναι όλοι αυτοί οι δήθεν ευαίσθητοι κουτοπόνηροι που δεν τους θέλουν επειδή είναι φιλάνθρωποι, που κατασκευάζουν τη δική τους αλήθεια, η οποία απέχει παρασάγγας από την πραγματικότητα. Όλοι γνωρίζουν πως εάν δημιουργούνταν μικροί οργανωμένοι χώροι φιλοξενίας διάσπαρτοι στο νομό Θεσσαλονίκης δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Ίσα ίσα που οι πολίτες θα συνέδραμαν και θα βοηθούσαν τους ανθρώπους αυτούς στο μακρύ, επίπονο και πολλές φορές ανολοκλήρωτο ταξίδι τους προς τον τελικό προορισμό.
Αλλά όταν ακούς όλα αυτά τα παλαβά περί «ακριβών περιοχών», περί «πάρκων και πλατειών που θα γεμίσουν με πρόσφυγες», περί «προσφύγων σε αγροτικές εργασίες», περί «ανυπαρξίας άλλων χώρων», περί «ρατσισμού και ξενοφοβίας» πώς να δεις ψύχραιμα και κατάματα μια πραγματικότητα, που από τη μια έχει τα θύματα μιας ανθρωπιστικής κρίσης, στη μέση τα θύματα μιας οικονομικής κρίσης κι από την άλλη τα κοράκια που σπεύδουν να τραφούν από τις σάρκες των υπολοίπων;
Μια μέρα σε ένα τραπέζι να καθίσουν όλοι αυτοί οι αρμόδιοι – αναρμόδιοι και με μοναδικό στόχο να βελτιώσουν τη διέλευση των προσφύγων από τη χώρα μας θα βρουν τις λύσεις και θα είναι αποδεκτές κι από τους πολίτες που συμπονούν αυτούς τους ανθρώπους και το έχουν αποδείξει σε όλη την Ελλάδα με την παροχή άδολης βοήθειας όπου και όπως μπορούν.
Όσο ακολουθούν την πάγια πρακτική της παραπλάνησης των πολιτών, του διαγκωνισμού για το αρχηγιλίκι και της αρπαχτής ακόμη κι από την προσφυγιά, τόσο θα διαλύουν την κοινωνική συνοχή και θα ενισχύουν όλους εκείνους τους ακραίους που βλέπουν τους πρόσφυγες σαν εισβολείς. Τις επιπτώσεις δυστυχώς δε θα τις πληρώσουν αυτοί, αλλά όλοι εμείς και κυρίως η χώρα. Μονά ζυγά δικά τους.
Πηγή: http://voria.gr/article/i-alithia-gia-ta-kentra-metegkatastasis-prosfigon-sti-thessaloniki
