Με αφορμή το τραγικό συμβάν που έγινε στα ανοιχτά της Αίγινας,κατόπιν σύγκρουσης μεταξύ τουριστικού σκάφους και ταχύπλοου,με αποτέλεσμα τον θάνατο τεσσάρων ανθρώπων,ανάμεσα τους και ένα κοριτσάκι 5 μόλις ετών και τον σοβαρό τραυματισμό ακόμη δύο,κρίνεται απαραίτητη μια περιγραφή της κατάστασης που επικρατεί κατά τους θερινούς μήνες και εγκυμονεί κινδύνους.
Καταρχήν,θαλάσσιος τουρισμός ονομάζεται το σύνολο των τουριστικών δραστηριοτήτων που αναπτύσσονται στον θαλάσσιο χώρο και στις ακτές μιας περιοχής υποδοχής τουριστών. Οι κρουαζιέρες,οι θαλάσσιες περιηγήσεις με σκάφη αναψυχής,τα θαλάσσια σπορ είναι μερικά παραδείγματα θαλάσσιου τουρισμού.
Στην Ελλάδα,η ραγδαία αύξηση του τουρισμού ώθησε πολλούς επίδοξους επιχειρηματίες να ασχοληθούν με τον κερδοφόρο αυτό κλάδο και να συνεισφέρουν τόσο στην εθνική επιχειρηματικότητα,όσο και στην εθνική οικονομία. Ο θαλάσσιος τουρισμός αποτελεί σήμερα μια σημαντική πηγή ανάπτυξης και θέσεων εργασίας ιδιαίτερα για τους νέους.
Συγκεκριμένα,στη χώρα μας,από το 1960,η εναλλακτική αυτή μορφή τουρισμού σημειώνει αυξητικούς ρυθμούς εξέλιξης και αυτό οφείλεται στην τεχνολογία που δεν υπήρχε νωρίτερα και σαφώς το πλήθος των νησιών μας,τις προστατευόμενες θάλασσες,τα 15.000 χιλιόμετρα των ακτών,το ήπιο κλίμα,τα υψηλά ποσοστά ηλιοφάνειας τα οποία έτσι και αλλιώς διέθετε η χώρα μας.
Ωστόσο,υπάρχει κάτι που δεν διαθέτει η χώρα μας και είναι αυτό που κάνει το συγκεκριμενο είδος τουρισμού επικίνδυνο. Αναφέρομαι στα μέτρα ασφαλείας που είναι σημείο κατατεθέν και είναι το Α και το Ω σε οτιδήποτε σχετίζεται με οδήγηση. Η οδήγηση ακόμη και στην θάλασσα,μπορεί να αποβεί μοιραία είτε αν ένας επιχειρηματίας στην προσπάθεια του να μην απογοητεύσει έναν πελάτη του,κάνει το λάθος και παραβλέψει βασικούς κανόνες,θέτοντας την δημόσια ασφάλεια σε κίνδυνο,είτε από προσωπικό λανθασμένο χειρισμό του ίδιου του χρήστη,είτε ακόμη και από εσκεμέμη παράβαση του νόμου τόσο από τον επιχειρηματία,όσο και από τον χρήστη.
Η μειωμένη επίβλεψη των μέτρων ασφαλείας στις εκάστοτε επιχειρήσεις που νοικιάζουν σκάφη για οποιαδήποτε χρήση από πλευράς των αρμόδιων υπηρεσιών,είχε,έχει και θα εξακολουθήσει να έχει σοβαρή ευθύνη. Η εντατικοποίηση των ελέγχων και η ενδεχόμενη αυστηροποίηση του νόμου,όμως,δεν θα λύσουν από μόνα τους το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι περισσότερο βαθιά ριζωμένο στην ελληνική νοοτροπία που η οδήγηση σε προχωρημένη ηλικία,θεωρείται πλέον συνηθισμένο φαινόμενο, η ανάγκη εκπαίδευσης οδήγησης σκαφών άκρως περιττή ενώ η αυξημένη ταχύτητα ως πηγή διασκέδασης.
Και κάπου εδώ έρχεται ο ρόλος της παιδείας, του νόμου και της αίσθησης της ευθύνης που καλούνται επιτέλους να επιλύσουν αυτό το μακροχρόνιο πρόβλημα με παραβατικές συμπεριφορές που μόνο να αμαυρώσουν την εικόνα του θαλάσσιου τουρισμού επιτυγχάνουν.
Ο θαλάσσιος τουρισμός είναι 100% ασφαλής αν τηρηθούν όλα τα μέτρα ασφαλείας. Είναι πραγματικά κρίμα να χάνονται ζωές λόγω άγνοιας κινδύνου και έλλειψη συναισθησης της ευθύνης.
Η οικονομία χρειάζεται τον τουρισμό κι ο τουρισμός χρειάζεται να ξεφύγει από το μοντέλο του μαζικού τουρισμού που μονοπωλούσε στη χώρα μας εδώ και δεκαετίες. Το γεγονός οτι η Ελλάδα ξέφυγε από αυτό το μοντέλο και απέκτησε γερές βάσεις για να στήσει εναλλακτικές μορφές τουριστικής δραστηριότητας για εκατομμύρια τουρίστες,είναι μια προσπάθεια που πρέπει να στηριχτεί και σε καμία περίπτωση να αμαυρώνεται.
Λευτέρης Δανιηλίδης
Φοιτητής στο τμήμα διοίκησης επιχειρήσεων με κατεύθυνση τον τουρισμό στο ΑΤΕΙΘ Θεσ/νίκης
