Μηνάς, ο γιατρός της καρδιάς μας, γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης


Σαν χθες ήταν όταν πρωτάκι στο Δημοτικό σχολείο Διαβατών τον χειμώνα 1960-61 κρυολόγησα άσχημα.

-Θα πάμε στο γιατρό, είπε η μάνα μου.

-Άσε με ρε μαμά. Καλά είμαι.

-Θα πάμε και θα πεις κι ένα τραγούδι, απάντησε αμείλικτη η κυρα-Λένη.

-Δεν τους μπορώ τους γιατρούς. Όλο χάπια και ενέσεις είναι. Δεν πάω πουθενά.

Μαλάκωσε η κυρα-Λένη και με πήρε με το καλό.

-Έλα βρε αγόρι μου, ήρθε στο χωριό μας ένας καινούργιος γιατρός. Μηνά τον λένε και όσοι πήγαν μέχρι τώρα είπαν τα καλύτερα λόγια γι’ αυτόν.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά με πήγε στον νέο γιατρό εκεί κάπου στη Μοναστηρίου.

Μπήκαμε στο ιατρείο και αντίκρισα τον γιατρό. Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή δεν μου γέμισε το μάτι. Είδα ένα κοντό ανθρωπάκι που μας υποδέχθηκε μ’ ένα ζεστό χαμόγελο. Στη συνέχεια η εντύπωσή μου άλλαξε. Ο γιατρός ήταν γλυκύτατος και με εξέτασε λέγοντάς μου όμορφα αστειάκια. Με κέρδισε αμέσως. Από τότε όχι μόνο εγώ αλλά και όλα τα παιδιά πηγαίναμε με χαρά στον γιατρό. Το ίδιο και οι μεγάλοι. Με το διάβα των χρόνων, ο γιατρός δεν ήταν πια ένα αναγκαίο κακό αλλά ήταν ο Μηνάς ο γιατρός. Ο δικός μας άνθρωπος.

Πριν από τέσσερα χρόνια αποφάσισα να τον επισκεφτώ στο σπίτι του για να του πάρω μία συνέντευξη για το υπό έκδοση βιβλίο μου για την ιστορία των Διαβατών. Είχα τις επιφυλάξεις μου για το πώς θα με δεχτεί επειδή η οικογένειά μου μετακόμισε το 1969 στη Θεσσαλονίκη και ο γιατρός είχε να με δει κοντά πενήντα χρόνια. Με βοήθησε ο κοινός μας φίλος Γιώργος Φωτιάδης που με οδήγησε στο σπίτι του Μηνά. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι ο γιατρός με θυμήθηκε αμέσως και μου θύμισε μάλιστα και περιστατικά από τις επισκέψεις μου στο ιατρείο του. Του ζήτησα να μου μιλήσει για τη ζωή του πράγμα που έκανε εγκάρδια με τη συνηθισμένη απλότητα και γλυκύτητα που τον χαρακτήριζε πάντα. Στην συζήτηση που κάναμε θαύμασα την καθαρότητα και την γλαφυρότητα του λόγου του αλλά και την δυνατή του μνήμη. Μου μίλησε για την ζωή του πριν έρθει στα Διαβατά. Ξετύλιξε το κουβάρι της μνήμης και θυμήθηκε με λεπτομέρειες πρόσωπα και γεγονότα της δεκαετίας του 60. Μου μίλησε με αγάπη για όλους τους κατοίκους των Διαβατών και των γύρω χωριών.

Ο Μηνάς Παπαδόπουλος γεννήθηκε το 1928 στην Καβάλα. Η προσφυγική καταγωγή του πατέρα του ήταν από τη Νίγδη Ικονίου της Καππαδοκίας. Στη Νίγδη η οικογένειά του είχε το επώνυμο Παπάζογλου αλλά εδώ στην Ελλάδα το άλλαξαν και πήραν το επώνυμο Παπαδόπουλος. Η οικογένεια απέκτησε άλλα δύο παιδιά, την Άννα και τον Νίκο, μικρότερα αδέλφια του Μηνά. Το 1935 η οικογένειά του μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη και εγκαταστάθηκε στην Άνω πόλη και ο Μηνάς γράφτηκε στο Δημοτικό Σχολείο του Κουλέ Καφέ. Στη συνέχεια φοίτησε στο οχτατάξιο τότε Πειραματικό Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης από το οποίο αποφοίτησε το 1946. Στο Πειραματικό είχε για οχτώ χρόνια συμμαθητή και επιστήθιο φίλο του τον τέως Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Δημήτριο με τον οποίο μάλιστα κάθονταν στο ίδιο θρανίο. Μετά την αποφοίτησή του πέρασε στην Ιατρική Σχολή και πήρε το πτυχίο του με την ειδικότητα του παθολόγου.

Τη στρατιωτική του θητεία την έκανε ως στρατιωτικός γιατρός. Υπηρέτησε στο χωριό Βάθη του Κιλκίς. Απολύθηκε και πρωτοεργάστηκε ως γιατρός στο Νοσοκομείο της Νάουσας για 3,5 χρόνια κατά τα οποία έκανε το αγροτικό του αλλά και άσκησε την ειδικότητά του. Μετά τη Νάουσα ήρθε στη Θεσσαλονίκη ως γιατρός του ΙΚΑ.

Το 1960 πέθανε ο μέχρι τότε γιατρός των Διαβατών Θρασύβουλος Απαρτόγλου ο οποίος είχε έρθει στα Διαβατά τη δεκαετία του 30 πριν τον πόλεμο. Ο Μηνάς ήρθε στη θέση του Απαρτόγλου στις 1 Ιουλίου του 1960 ως γιατρός του ΙΚΑ με παρότρυνση του Δημήτρη (Άκη) Ελευθεριάδη, πατέρα της σημερινής Αντιδημάρχου Κοινωνικής Προστασίας και Δημόσιας Υγείας του Δήμου Δέλτα Βούλας Ελευθεριάδου. Ο Μηνάς με τον Άκη είχαν συνδεθεί με φιλία κατά την στρατιωτική τους θητεία στη Βάθη του Κιλκίς.

Τα Διαβατά του 1960 που αντίκρισε ο γιατρός ήταν τα Διαβατά στα οποία υπήρχαν ακόμα τα προσφυγικά σπίτια του Εποικισμού, οι παλιές πλινθόκτιστες αποθήκες και οι γούρνες. Ήταν τα Διαβατά των χωμάτινων δρόμων με τις μουριές τις ακακίες και τις τζιτζιφιές. Ήταν τα Διαβατά πριν την αστικοποίησή τους όταν η πλειοψηφία των κατοίκων ήταν κατά βάση αγρότες και μπαξεβάνηδες. Ήταν τα Διαβατά με τη μοναδική τότε πλατεία και τα παιχνίδια των παιδιών στα τσαΐρια και στ’ αλώνια. Ήταν τα Διαβατά της κυριακάτικης ‘’βόλτας’’ στην Μοναστηρίου, τα Διαβατά των κινηματογράφων ‘’Ναργκίς, ‘’Αμέρικα’’, ‘’’Αστρον’’, της ταβέρνας του Μαργιώλη, του ζαχαροπλαστείου ‘’Νέον Ελληνικόν’’ και της κινητής καντίνας του Γούτσου με τα πεντανόστιμα γλυκά.

Ο Μηνάς εξέταζε ασθενείς του ΙΚΑ αλλά και άλλων ταμείων και έκανε και επισκέψεις κατ’ οίκον. Είχε το ιατρείο του στο δρόμο Θεσσαλονίκης-Βεροίας (σημερινή Κ. Καραμανλή) στην κατεύθυνση προς το Γαλλικό. Πρόσφερε τις υπηρεσίες του ως παθολόγος στα Διαβατά αλλά και στην ευρύτερη περιοχή (Ν. Μαγνησία, Νεοχωρούδα, Πεντάλοφος κτλ). Έτρεχε πάντα με προθυμία παντού όπου υπήρχε ανάγκη, πάντα με υπομονή και χαμόγελο. Στις επισκέψεις του σε σπίτια, όταν καταλάβαινε ότι υπάρχει φτώχεια, δεν έπαιρνε τίποτα ως αμοιβή και γι’ αυτόν τον λόγο οι άνθρωποι του τόπου μας του προσέδωσαν το προσωνύμιο ‘’ο γιατρός των φτωχών’’.

Για την ποιότητά του ως επιστήμονα και ανθρώπου οι φορείς της περιοχής μας τον τίμησαν με πολλούς τρόπους. Το 1993 η τότε κοινότητα Πενταλόφου του απένειμε τον τιμητικό τίτλο του επίτιμου δημότη της. Στα μέσα της δεκαετίας του 90, ο τότε Δήμος Ιωνίας με δήμαρχο τον Μιχάλη Σελβίδη, έδωσε το όνομά του σε οδό του Δήμου στον οικισμό της Ν. Μαγνησίας. Μάλιστα και η πρώτη στάση των αστικών λεωφορείων στον δρόμο αυτό ονομάστηκε: ‘’Στάση ιατρού Μηνά Παπαδόπουλου’’. Ο γιατρός μού μίλησε με μεγάλη συγκίνηση και ανθρώπινη χαρά για τις τιμές αυτές και αποφασίσαμε σε μία επόμενη συνάντηση να μου δείξει τον δρόμο και την στάση του ΟΑΣΘ που έχει το όνομά του.

Ο Μηνάς παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία το 2009 την Άννα Εμμανουηλίδου από το χωριό Γέφυρα και δεν άφησε δικούς του απογόνους. Παραιτήθηκε στις 16

Ιουλίου του 2015 δεχόμενος όπως πάντα την αγάπη και το σεβασμό της κοινωνίας των Διαβατών και όλης της ευρύτερης περιοχής μας για την επί 55 χρόνια πολύπλευρη και σημαντική προσφορά του στον τόπο μας.

Τον Νοέμβρη του 2019, ο Δήμος Δέλτα, τίμησε τον γιατρό για την πολύχρονη προσφορά του με βραβείο που του απένειμε η αντιδήμαρχος Κοινωνικής Προστασίας και Δημόσιας Υγείας Βούλα Ελευθεριάδου. Έτσι ο κύκλος που άρχισε το 1960 με τον Άκη Ελευθεριάδη που έφερε στον τόπο μας τον Μηνά, έκλεισε με την απονομή του βραβείου από την κόρη του Βούλα.

Την Κυριακή 19 Δεκέμβρη του 2021, ο γιατρός μας ο Μηνάς ταξίδεψε για τη γειτονιά των αγγέλων αφήνοντας πίσω του το πλούσιο έργο του στον τόπο μας. Πέταξε για το μεγάλο ταξίδι ο γιατρός που μεγάλωσε γενιές και γενιές στην περιοχή μας και για τις επόμενες γενιές θα αποτελεί σύμβολο αδιάλειπτης και ανιδιοτελούς προσφοράς, σύμβολο επιστημοσύνης και ανθρώπινης λειτουργίας και ένα σπουδαίο κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης στο χώρο της υγείας.

Το κείμενο αυτό αποτελεί ένα ταπεινό θυμίαμα στη μνήμη του. Ο Μηνάς Παπαδόπουλος θα ζει για πάντα στη μνήμη μας και θα είναι για όλους μας ο γιατρός μας ο Μηνάς, ο γιατρός της καρδιάς μας.