Μία ημέρα στο αγρόκτημα του ΚΕΘΕΑ Ιθάκη στη Σίνδο
Ντομάτες, κολοκύθια, μελιτζάνες, πιπεριές, φασολάκια, καρπούζια και πολλά άλλα -όλα βιολογικά- είναι μερικά μόνο από τα είδη που θα δώσει το αγρόκτημα του ΚΕΘΕΑ Ιθάκη. Μία πρωτοβουλία που αναβιώνει φέτος με στόχο να γίνει μία βιώσιμη παραγωγική μονάδα.
Τις προηγούμενες ημέρες οι άνθρωποι του αγροκτήματος ολοκλήρωσαν την πρώτη συγκομιδή της παραγωγής με το αλώνισμα 120 στρεμμάτων σιτηρών, μαλακού σιταριού για αρτοποιία και κριθαριού. Τώρα αναμένουν να πάρουν περισσότερα από 15 είδη κηπευτικών λαχανικών ενώ λίγο αργότερα θα φροντίσουν και για τη χειμερινή παραγωγή.
Η αναβίωση του αγροκτήματος, το οποίο είχε εγκαταλειφθεί αφού έπεσε θύμα της απαγόρευσης των προσλήψεων από το 2012 όταν και συνταξιοδοτήθηκε ο μοναδικός αγροτοτεχνίτης του, ξεκίνησε μετά από χορηγία του Ιδρύματος Λάτση και θα δοκιμάσει τις δυνάμεις του τη φετινή χρονιά. Στόχος είναι να μπορέσει να είναι αυτοχρηματοδοτούμενο και βιώσιμο και να αναπτυχθεί σε όλη την έκτασή του και παράλληλα να είναι ποιοτικά προϊόντα βιολογικής παραγωγής καθώς «όπως δεν θέλουμε ουσίες στο σώμα, δεν θέλουμε ουσίες στα παράγωγα της γης».
«Αυτό ήταν ένα πρόβλημα για μας ήταν μία πληγή να βλέπουμε μία τόσο μεγάλη έκταση να μην είναι χρήσιμη σε μία χώρα που προφανώς δεν έχει διατροφική ασφάλεια αλλά έχει διατροφικό έλλειμμα. Να έχεις εγκαταστάσεις αρδευόμενες, γεωργική γη, μηχανήματα να σκουριάζουν και ανθρώπους έτοιμους και πρόθυμους να δουλέψουν αλλά να μην υπάρχει η δυνατότητα αυτή», λέει μιλώντας στο Κόκκινο ο υπεύθυνος των Παραγωγικών Μονάδων του ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ Θανάσης Τζιούμπας.
Με τη χορηγία που έλαβε το ΚΕΘΕΑ έχει τουλάχιστον για ένα χρόνο διασφαλίσει τη λειτουργία του αγροκτήματος με εξωτερικό συνεργάτη, έναν γεωπόνο μερικής απασχόλησης και έναν αγροτοτεχνίτη πλήρους ο οποίος είναι και απόφοιτος του προγράμματος ενώ απασχολούνται και δύο μέλη της κοινωνικής επανένταξης ως μαθητευόμενοι.
Όσα θα παράγονται σε πρώτη φάση θα τροφοδοτούν τις ανάγκες των θεραπευτικών μονάδων του ΚΕΘΕΑ σε όλη τη χώρα ενώ στόχος είναι να δημιουργηθεί μία ΚΟΙΝ.Σ.ΕΠ η οποία θα απευθύνεται σε όλους τους καταναλωτές με τη δημιουργία ενός δικτύου κοινωνικά υποστηριζόμενης γεωργίας. Μάλιστα οι άνθρωποι του ΚΕΘΕΑ δεν αποκλείουν και τη δημιουργία μικρής μεταποιητικής μονάδας για την επεξεργασία και την προώθηση προϊόντων στην αγορά.
«Η πρόθεση μας είναι, για να έχει κάποιο μέλλον, να μπούμε στο πεδίο της κοινωνικής επιχειρηματικότητας και να μπορέσει να μετεξελιχθεί σε κοινωνική επιχείρηση», περιγράφει ο κ. Τζιούμπας και εξηγεί πως θα προσπαθήσουν να δημιουργήσουν ένα δίκτυο κοινωνικά υποστηριζόμενης γεωργίας, δηλαδή «μία συμφωνία παραγωγών και καταναλωτών» η οποία «θα βοηθήσει εμάς να οργανώσουμε καλύτερα την παραγωγή έχοντας εξασφαλισμένους πελάτες και οργανώνοντας ποσότητες έτσι ώστε να μπορούν να διατίθενται».
Το αγρόκτημα είναι μόνο μία εκ των παραγωγικών μονάδων που λειτουργούν στις εγκαταστάσεις της θεραπευτικής κοινότητας στη Σίνδο καθώς υπάρχουν επίσης το λιθογραφείο που είναι και η πιο μεγάλη, το ξυλουργείο και η μονάδα κεραμικής.
Στόχος τους όπως τονίζει ο κ. Τζιούμπας είναι αφενός να καλύψουν ανάγκες σε χρήματα για το ΚΕΘΕΑ αλλά επίσης «ο δεύτερος στόχος και ίσως σημαντικότερος για τη θεραπεία είναι ότι σε αυτές τις μονάδες εκπαιδεύονται παιδιά- μέλη των κοινωνικών επανεντάξεων -σε ένα ασφαλές περιβάλλον, ένα μεταβατικό περιβάλλον, ώστε αυτοί οι άνθρωποι να ενδυναμωθούν έχοντας μία εμπειρία και να βγουν πιο έτοιμοι στην ανταγωνιστική αγορά εργασίας».
Όπως μας εξηγεί «από την αρχή υπήρχε μία ιδέα ότι η θεραπεία δεν είναι μόνο μία κλινική πράξη, αλλά χρειάζεται και κοινωνική ενεργοποίηση. Η κοινότητα θα πρέπει να μοιάζει με ένα κοινόβιο σε μεγάλο βαθμό να εξυπηρετεί τις δικές του ανάγκες».
Ο Μπάμπης είναι απόφοιτος του προγράμματος και σήμερα εργάζεται στο αγρόκτημα.
«Έχουμε σπείρει οπωροκηπευτικά τα κλασικά ντομάτες, μελιτζάνες , πιπεριές, φασολάκια, καρπούζια, πεπόνια, μπάμιες -ας με συγχωρέσει και κάνα κηπευτικό άμα το ξεχνάω- καλαμπόκια και άλλα πολλά», λέει χαριτολογώντας στην κουβέντα μας.
Στόχος τους είναι να δημιουργήσουν «ένα αυτοδιαχειριζόμενο αγρόκτημα» το οποίο θα είναι «σε θέση να τροφοδοτεί πολλές μονάδες του ΚΕΘΕΑ και όχι μόνο».
«Τώρα είμαστε στην αναμονή να συλλέξουμε και καρπούς από τα καλοκαιρινά. Επόμενη διαδικασία να φυτέψουμε και τα χειμερινά κηπευτικά και να δούμε τι θα κάνουμε στο τέλος της χρονιάς, να κάνουμε έναν απολογισμό και να δούμε κατά πόσο είναι βιώσιμο κατά πόσο μπορούμε αυτό να το συνεχίσουμε», υπογραμμίζει.
Ο Μπάμπης εκτιμά ότι οι πέντε άνθρωποι που δουλεύουν το αγρόκτημα δεν είναι αρκετοί και ελπίζει πως θα αυξηθούν στο μέλλον ώστε να αυξηθεί και ο καλλιεργήσιμος χώρος.
Ο Λάμπρος είναι στη κύρια φάση της κοινωνικής επανένταξης, εργάζεται επίσης στο αγρόκτημα με σύμβαση μαθητείας με στόχο να εκπαιδευτεί να κατασκευάζει σπορεία, να περιποιείται σωστά τα φυτά, να χειρίζεται και να συντηρεί τα εργαλεία και τα μηχανήματα, ώστε αν θελήσει να ασχοληθεί και επαγγελματικά στο μέλλον με τη γη.
Την ημέρα που επισκεφθήκαμε τους χώρους του ΚΕΘΕΑ Ιθάκη είχε προγραμματιστεί –αν και καθυστέρησε λόγω της παρουσίας μας, της πολύωρης κουβέντας και της βόλτας μας στους χώρους του αγροκτήματος- η υποστύλωση της ντομάτας καθώς τα φυτά έχουν φτάσει σε ένα επίπεδο ανάπτυξης που χρειάζονται υποστήλωση.
Όπως εξηγεί ο Λάμπρος είναι «μία τεχνική που μας έχει δείξει ο υπεύθυνος γεωπόνος μας και κάνουμε πασαλοποίηση, περνάμε σύρματα και στερεώνουμε τις ντομάτες ώστε να πάρουν περισσότερη ανάπτυξη και να βγάλουν περισσότερη παραγωγή».
Σχετικά με τον ρόλο των παραγωγικών μονάδων στην θεραπεία ο Λάμπρος αναφέρει την βοήθεια που του προσφέρει να αποκτήσει γνώσεις και δεξιότητες για να μπορέσει να βρει πιο εύκολα εργασία.
«Όπως είμαι εγώ πρώην χρήστης και βρίσκομαι στη θεραπευτική διαδικασία στο στάδιο της επανένταξης για να μπορώ να επανενταχθώ κανονικά στην κοινωνία, ένα βασικό εργαλείο που χρειάζεται είναι η εργασία για να μπορώ να βιοποριστώ και να είμαι οικονομικά ανεξάρτητος, να μπορώ να ζήσω», τονίζει.
Παράλληλα επισημαίνει πως το πρόγραμμα «βοηθάει θεραπευτικά και γίνεται ακόμα πιο εξωστρεφής και πιο κοινωνικός, έρχεσαι σε επαφή με άλλους ανθρώπους κάτι που όταν ήμουν εγώ στη χρήση το μόνο που κυριαρχούσε ήταν η ΜΟΝΑΞΙΑ, η απομόνωση και η περιθωριοποίηση από το κοινωνικό περίγυρο».
«Αυτό που κυριαρχούσε στη ζωή μου ήταν πως θα εξασφαλίσω τη δόση μου και τίποτα άλλο, χωρίς όνειρα, ένα μέλλον σκοτεινό, αβέβαιο», είπε και πρόσθεσε πως ο ίδιος μπήκε στη διαδικασία να ζητήσει βοήθεια και «ευτυχώς στην Ελλάδα υπάρχουν κάποιες δομές ακόμα που υποστηρίζουν ανθρώπους που έχουν περιθωριοποιηθεί, ευτυχώς που υπάρχει αυτός ο οργανισμός και μου δίνει αυτή τη δυνατότητα να ξαναδώ με άλλο μάτι τη ζωή και να πάρω βοήθεια, αλλάζοντας πράγματα στη ζωή μου».
«Το κυριότερο είναι να ζήσω καθαρός χωρίς ουσίες και …αυτό το κύριο χωρίς ουσίες», καταλήγει.
Το διαβάσαμε στο left.gr
